Επικό Γιουβέτσι με Αλανιάρη Κόκορα στη γάστρα

Πάει καιρός που έχω να αναφερθώ σε φαγητό και κάτι σα να λείπει. Πάει καιρός που έχω να γράψω κάτι νέο στο blog γενικά, οπότε κάνε δύο τις ελλείψεις που νιώθω. Εγώ και όλο το πανελλήνιο βεβαίως βεβαίως…

Μην ψάχνεις όμως άλλο. Αυτό το post έρχεται για να καλύψει και τις δύο αυτές ανάγκες, δίνοντας έτσι ανάσα στο διψασμένο και πεινασμένο αναγνωστικό κοινό.

Πάμε όμως στο ψητό; Για την ακρίβεια, στον σιγοψημένο στη γάστρα αλανιάρη κόκορα με μπόλικο χωριάτικο κριθαράκι; Ο οποίος αλανιάρης κόκορας btw γίνεται τόσο τρυφερός που διαλύεται! Καμία σχέση με τις τσίχλες που μπορεί να είχε τύχει να φας στο παρελθόν…

Μάζεψε διακριτικά το σαλάκι 🤤 που κύλησε και έλα να σου πω τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσεις για να τον πετύχεις.

Προσοχή! Μην παρεκκλίνεις καθόλου από αυτά γιατί πολύ φοβάμαι πως το αποτέλεσμα δεν θα είναι αντάξιο των προσδοκιών σου…

Ready?

Φύγαμε!

• Το πρώτο πολύ σημαντικό βήμα είναι να κλείσεις επειγόντως 2μερο-3μερο αστραπή στην Ορεινή Αρκαδία ή σε κάποιον άλλο χειμερινό (λόγω εποχής) προορισμό, που περιλαμβάνει όμως και χωριό. Αλλιώς, που θα τον βρεις τον αλανιάρη κόκορα; Εναλλακτικά, αν σου βρίσκεται χωριό, ζητάς να σου στείλουν έναν κόκορα πακέτο με το ΚΤΕΛ, αλλά where’s the fun in that? Οπότε στηρίζουμε πρώτη επιλογή
• Λίγο πριν αποχωρήσεις από κει φροντίζεις να βρεις κάποιον που να πουλάει ντόπια κοκόρια, φρεσκοκατεψυγμένα κατά προτίμηση. Προμηθεύεσαι επίσης και φρέσκο ντόπιο ζυμαρικό για να συνοδεύσει το κοκόρι σου
• Γυρνάς σπίτι, χώνεις τον κόκορα στην κατάψυξη μέχρι να κανονίσεις εκείνο το οικογενειακό γεύμα, στο οποίο θα έχει την τιμητική του. Όταν το κανονίσεις, τον βάζεις αποβραδίς στη συντήρηση για την επόμενη μέρα
• Μόλις ξημερώσει εκείνη η μέρα λοιπόν, ξεκινάς πρωί πρωί τις ετοιμασίες. Βγάζεις τον κόκορα απ’ το ψυγείο, αρχίζεις να ξετυλίγεις τα σακούλια που τον περιέχουν, αφήνεις να σου ξεφύγει μια μικρή προς μεγάλη τσιρίδα στη θέα της κοκοροκεφαλής που πριν δεν φαινόταν λόγω του πάγου και μετά σιχτιρίζεις τρεις φορές καθώς συνειδητοποιείς πως το πουλερικό είναι κομμένο απλώς στα δύο και όχι σε περισσότερα κομμάτια, όπως αρχικά βλακωδώς είχες υποθέσει. Ψάχνεις το τηλέφωνο του χασάπη για να τον παρακαλέσεις να του το πετάξεις να στο κόψει μερίδες τσάκα τσάκα, συνειδητοποιείς ότι είναι Κυριακή και ότι ο χασάπης της γειτονιάς κατά πάσα πιθανότητα χαλαρώνει πίνοντας ζεστή σοκολάτα κάπου μακριά από σένα και σιχτιρίζεις άλλη μια, τελευταία φορά. Μετά το παίρνεις απόφαση, παίρνεις και το καλό σου μαχαίρι και με τη βοήθεια του γούτσου-γούτσου, τι-θα-κανα-χωρίς-εσένα αντρούλη σου, αρχίζεις να τεμαχίζεις.

Ξαναλέω: τα ως άνωθεν βήματα, και κυρίως το τετραπλό σιχτίρισμα, τα ακολουθείς σαν ευαγγέλιο για την επιτυχία του γιουβετσιού!

Πάμε να δούμε όμως όλα τα υλικά για το επικό αυτό γιουβέτσι;

• 1 αλανιάρης κόκορας ολόκληρος (το «ολόκληρος» είπαμε, μην το πάρεις κυριολεκτικά, καλύτερα να είναι κομμένος μερίδες…)
• 500 γρ. κριθαράκι (αν έχεις λίγο παραπάνω, ρίχτο κι αυτό!)
• 1 μεσαίο κολοκυθάκι
• 1 μεσαίο καρότο
• 1 μεγάλο κρεμμύδι κομμένο καρέ
• 3 σκελίδες σκόρδο
• 1 μεσαία πιπεριά πράσινη
• 1 ποτήρι του κρασιού λάδι
• 1 ποτήρι του κρασιού νερό στην αρχή και άλλα 3 αργότερα, όταν προσθέσεις το κριθαράκι
• 1 ½ ποτήρι του κρασιού σάλτσα ντομάτας
• Αλάτι, πιπέρι, γλυκιά πάπρικα

Αρχικά βάζεις τα κομμάτια του κόκορα μέσα στη γάστρα, ρίχνεις το μισό μείγμα αλατιού, πιπεριού και γλυκιάς πάπρικας, πασαλείβεις με τα χέρια για να πάει παντού, αναποδογυρίζεις τα κομμάτια και ρίχνεις το άλλο μισό. Ύστερα προσθέτεις το λάδι και το 1 ποτήρι νερό. Εγώ, αφού τακτοποίησα τα κομμάτια στη γάστρα, έριξα και λίιιιιγο ακόμα μείγμα αλατιού, πιπεριού και πάπρικας για να μείνει απευθείας πάνω στο κρέας και να το συντροφεύσει στο ψήσιμο.

Βάζεις τη γάστρα σε προθερμασμένο φούρνο και ψήνεις στους 140-150^ο C για 1 ώρα. Εδώ που τα λέμε, εγώ δεν πρόλαβα να τον προθερμάνω γιατί έχασα σχεδόν ένα μισάωρο στο τεμάχισμα του κόκορα. Ακόμα κι έτσι όμως το γιουβέτσι βγήκε to die for, οπότε μην ανησυχείς αν δεν έχεις χρόνο!

Μετά τη 1 ώρα, βγάζεις τη γάστρα και προσθέτεις τη σάλτσα ντομάτας, την κομμένη πιπεριά, το κρεμμύδι και το λιωμένο στο μούλτι καρότο και κολοκυθάκι, φυτεύοντας σε στρατηγικά σημεία τις 3 ολόκληρες σκελίδες σκόρδου. Τώρα, αν προτιμάς να λιώσεις το σκόρδο καλό θα ήταν να χρησιμοποιούσες 2 σκελίδες αντί για 3, απλώς εμένα μου αρέσει ολόκληρο γιατί μ’ αυτό τον τρόπο πιο πολύ υπονοούνται η γεύση και η μυρωδιά του, παρά κυριαρχούν στο πιάτο. Επίσης, επέλεξα να λιώσω το καρότο και το κολοκύθι στο μούλτι για τον ίδιο λόγο. Ήθελα να δώσουν υφή και γεύση, χωρίς να πολυαντιλαμβάνεσαι την παρουσία τους. Πραγματικά, αν δεν το ξέρεις ήδη, που δε νομίζω δηλαδή, αυτά τα δύο δίνουν απίστευτη γλύκα στο φαγητό. Το κολοκύθι εντωμεταξύ, έχει το καλό ότι σε τέτοιες συνθήκες λιώνει τελείως και εξαφανίζεται ανάμεσα στα υπόλοιπα υλικά, γεγονός πολύ βολικό όταν έχεις να κάνεις με παιδικές διατροφικές παραξενιές, if you know what I mean, wink wink!

Ξαναβάζεις τη γάστρα στο φούρνο για άλλη μια ώρα και όταν αυτή συμπληρωθεί προσθέτεις επιτέλους το τελευταίο συστατικό για το επικό αυτό γιουβέτσι. Το κριθαράκι! Εγώ επειδή είχα αγοράσει μια συσκευασία του ενός κιλού, την είδα άπληστη και έριξα γύρω στα 600 γρ., εσύ αν έχεις την κλασσική συσκευασία, ακολουθείς την ποσότητα της συνταγής. Το σκορπίζεις παντού ανάμεσα στα κομμάτια του κρέατος, προσθέτεις τα 3 ποτήρια του κρασιού νερό και ξαναβάζεις τη γάστρα στο φούρνο για το τελευταίο μισάωρο. Ενδιάμεσα ανοίγεις για ανακάτεμα και συμπλήρωμα νερού αν χρειάζεται, υπολογίζοντας ότι θα πρέπει να έχουν μείνει κάμποσα υγρά αφού σβήσεις το φούρνο, καθώς το κριθαράκι θα ρουφήξει κι άλλα. Τέλος, αφήνεις το γιουβέτσι σου να ξεκουραστεί για κάνα τεταρτάκι πριν ξεσκεπάσεις τη γάστρα καιιιιιιι, αυτό ήταν!

Το Επικό Γιουβέτσι με τον Αλανιάρη Κόκορα στη γάστρα είναι έτοιμο!

Κόβεις νουμεράκια στους παρευρισκόμενους που τους έχει σπάσει η μύτη και έχουν λυσσάξει να ρωτάνε πότε θα είναι έτοιμο και πότε θα είναι έτοιμο και ξεκινάς να σερβίρεις στα πιάτα, τρίβοντας αν θες έξτρα φρεσκοτριμμένο πιπέρι από πάνω.

😋

Καλή όρεξη!