Τελευταία ξεκίνησα να βλέπω το Easy στο Netflix (αν δεν το έχεις δει, το προτείνω, έχει μια κάποια γουντιαλενική χροιά στις πλοκές και τους διαλόγους, αν εξαιρέσεις το γυμνό φυσικά 😆).
Το τρίτο επεισόδιο έχει να κάνει με ένα ζευγάρι, στο οποίο ο άντρας αποφασίζει να αρχίσει μια νέα επιχειρηματική δραστηριότητα με τον αδερφό του και κάτι φίλους, χωρίς να ενημερώσει την έγκυο γυναίκα του. Εκείνη, όταν το μαθαίνει εκνευρίζεται που δεν την συμπεριέλαβε και φωνάζει σε όλους, σύζυγο και φίλους. Αργότερα όμως, σε κατ’ ιδίαν συζήτηση με μια κοπέλα εκ της παρέας, ζητάει συγνώμη, λέγοντάς ότι ίσως να φταίνε οι ορμόνες της γι’ αυτό το ξέσπασμα. Τότε η φίλη απαντά:
“Don’t blame it on your hormones. ‘Cause I hate when people do that to women!”
(“Μην κατηγορείς τις ορμόνες σου. Το σιχαίνομαι όταν το κάνουν αυτό στις γυναίκες!”)
Έχεις υπάρξει θύμα αυτής της φράσης; Σου έχουν πει κατάμουτρα ότι μάλλον περιμένεις περίοδο, γι’ αυτό αντιδράς όπως αντιδράς; Έχεις ακούσει αντρικά (ή και γυναικεία) “αστεία” στα οποία πρωταγωνιστεί το γυναικείο ορμονικό σύστημα;
Οκ, ναι, the struggle is real, υπάρχουν γυναίκες που υποφέρουν από φουσκώματα και πονοκεφάλους, από ευερεθιστότητα και καταθλιπτική διάθεση όταν π.χ. περιμένουν περίοδο. Που οι αλλαγές στα επίπεδα των ορμονών τους τούς δημιουργούν άγχος, χαμηλή ενέργεια και λύσσα για σοκολάτα.
Πιστεύεις όμως πως οι ορμόνες είναι ο μόνος καθοριστικός παράγοντας στη ζωή μιας γυναίκας;
Σκέψου λίγο. Πάρε για παράδειγμα:
♀️ Τη μητέρα που ΚΑΙ δουλεύει ΚΑΙ προσπαθεί να φέρει βόλτα το σπίτι και τα παιδιά, πασαλείβοντας ενίοτε κάποιο από τα παραπάνω λόγω έλλειψης χρόνου
♀️ Τη μητέρα που δεν εργάζεται έξω, αλλά δουλειά της είναι το μεγάλωμα των παιδιών και η προσπάθεια να μην φλιπάρει τόσες ώρες κλεισμένη στο σπίτι
♀️ Τη μητέρα που είναι και πατέρας
♀️ Το κορίτσι που μόλις τελείωσε τη σχολή με έπαινο για να βγει σε μια ανύπαρκτη αγορά εργασίας, πλημμυρισμένη ανδροκρατία, μισθολογική ανισότητα και απαξίωση της γυναικείας προσφοράς σε θέσεις ευθύνης
♀️ Την επαγγελματία που, μετά από 30 χρόνια προϋπηρεσίας, βλέπει τον νεότερο, less qualified συνάδελφο της να παίρνει την προαγωγή που της αξίζει, απλώς και μόνο επειδή εκείνος είναι άντρας
Δες κι αυτό! Μια βόλτα στο The Meet Market
♀️ Την κοπέλα από την οποία ζητείται να έχει ύψος μοντέλου, στήθος πορνοστάρ, πωπουδάκι JLo, καρντασιανές γνώσεις contouring και μαγειρικές ικανότητες Μπαρμπαρίγου (θα έγραφα και μπαλέτο-γαλλικά-πιάνο, αλλά αυτά είναι πασέ πια)
♀️ Την κοπέλα που ο ταξιτζής θα της πιάσει το μπούτι και θα της φάει τα ρέστα γιατί είναι μικρή και δε θ’ αντιδράσει
♀️ Την κοπέλα που κάποιος θεώρησε πως η κοντή φούστα ήταν πρόκληση-πρόσκληση για βιασμό
♀️ Τη μητέρα που δεν κράτησε ποτέ στα χέρια, δε νανούρισε, δεν ταχτάρισε το παιδί που φιλοξένησε για λίγο στα σπλάχνα της
♀️ Τη μητέρα που έθαψε το έφηβο παιδί της και μαζί μ’ αυτό όλα της τα όνειρα
♀️ Τη γυναίκα που ο αγαπημένος της σύζυγος ξυλοφορτώνει όποτε εκείνη δεν πατάει καλά τις τσακίσεις στα πουκάμισα
♀️ Τη γυναίκα που η πεθερά της νομίζει πως θα της φάει το γιο
♀️ Τη μητέρα που το πάλεψε αλλά δεν μπόρεσε να θηλάσει
♀️ Τη γυναίκα-λάστιχο, που ο άντρας της την κακολογεί στο καφενείο ότι όλη μέρα κάθεται και δεν κάνει τίποτα
♀️ Τη γυναίκα που κοντεύει τα 40, είναι single και κάθε φορά που της έρχεται περίοδος θρηνεί μια ακόμη χαμένη ευκαιρία
Σε πόσα από αυτά είδες τον εαυτό σου;
Σήμερα, χτες, αύριο;
Όλοι μας είμαστε “ορμονικά” όντα.
Όλοι μας, γυναίκες, άντρες. Οι ορμόνες είναι αυτές που μαζί με το νευρικό σύστημα ρυθμίζουν τη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Είναι οι χημικές ουσίες, οι χημικοί διαβιβαστές, που ορίζουν, από απλές ανάγκες του σώματος μας, όπως πείνα, δίψα, ανάγκη για ύπνο, μέχρι πιο περίπλοκα συστήματα, όπως μεταβολισμό, αναπαραγωγή και συναισθήματα. Με άλλα λόγια, χωρίς ορμόνες, δε ζούμε. Γυναίκες, άντρες.
Είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα λοιπόν, την επόμενη φορά που θα σου έρθει να ξεστομίσεις τη φράση “Μάλλον περιμένει περίοδο”, θυμήσου ότι οι ορμόνες μας ορίζουν όλους και αναρωτήσου πόσα πράγματα καλείται να κουβαλήσει στις πλάτες της η γυναίκα του σήμερα.
Και πες κάτι άλλο.
Ή μην πεις τίποτα.
&
y’ all
Photos by Unsplash
7 Comments
Πολύ εύστοχο το κείμενό σου! Αυτό που με θλίβει είναι που πολλές φορές αυτός που κάνει τέτοιο σχόλιο δήθεν το κάνει από ενδιαφέρον, δηλαδή ούτε καν δε συνειδητοποιούν μερικοί πόσο προσβλητικό είναι να λες στον άλλο κατάμουτρα ότι ουσιαστικά δεν έχει τον έλεγχο του εαυτού του!
Δυστυχώς είναι και επίκαιρο και διαχρονικό. Ελπίζω κάποια στιγμή να μην είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Καιρός για αλλαγή.
Την επόμενη φορά που κάποιος μας πει κάτι τέτοιο, ας μη δαγκώσουμε τη γλώσσα μας. Κανονικά δεν θα έπρεπε να ντραπούμε καθόλου, αλλά έστω, η μισή ντροπή δική μας και η μισή ντροπή του άλλου. Ας απαντήσουμε. Πρέπει να απαντήσουμε και να θέσουμε όρια.
Ως έφηβη,με θυμάμαι να το λέω στη μάνα μου κάθε φορά που έβαζε τις φωνές,δλδ συχνά,και εκείνη να με κοιτάει στραβά.Έχοντας πια 2 γιούς περιμένω να ακούσω την ίδια ατάκα από το στόμα τους στη δικής τους εφηβεία.Ευτυχώς εγώ θα έχω επιστημονική και ιατρική εξήγηση να τους δώσω!Και αυτό που μου είπε κάποτε η γιαγιά μου:”Ο Θεός πρώτα έκανε το πείραμα και μετά προχώρησε στο έργο!”Και το δικό σου post…αν υπάρχει blog μέχρι τότε…
Αγαπημένη μου Ηλέκτρα, με μεγάλη χαρά διάβασα το post σου και θέλω να βλέπω κι άλλα τέτοια. Και ο λόγος είναι γιατί πρέπει να αναλογιστούμε για μια ακόμη φορά την φύση και τον ρόλο της γυναίκας. Τα είχα πει και εγώ στην δική μου ανάρτηση. Και ο λόγος που το αναφέρω είναι γιατί ακόμη και μέσα από την απλή αυτή φράση πάλι καταλήγουμε στο ότι όταν το θέμα αφορά την γυναίκα πάντα κάτι άλλο φταίει παρά το πραγματικό πρόβλημα. Είναι σαν το παγόβουνο. Που βλέπεις την κορυφή αλλά δεν βλέπεις τι υπάρχει από κάτω. Το ανησυχητικό δε, δεν είναι όταν στο λέει ο άλλος, αλλά όταν το λες εσύ η ίδια για τον εαυτό σου. Τότε, καταλαβαίνεις πως έχουν εμποτιστεί κάποια πράγματα. Το θέμα λοιπόν είναι να αλλάξουμε εμείς και πως αντιμετωπίζουμε τα πράγματα και το περιβάλλον μας θα το καταλάβει αναπόφευκτα. Τα φιλιά μου!
Εξαιρετικό… Όλοι έχουμε σκαμπανεβασματα ορμονικα (εντάξει, ίσως οι γυναίκες λιιιιγο περισσότερα), αλλά, όπως σωστά γράφεις, άλλα μας φταίνε και όχι οι ορμόνες… Σε πολλά βρήκα τον εαυτό μου, κλαψ 😇
Γιατρέ μου, κάτι παραπάνω θα ξέρετε εσείς για τα ορμονικά και ιατρικά θέματα εν γένει! 😉
Πάντως, σκέψου ότι το 1939, σε μια ομιλία κάπου στην Αμερική, ο Πρόεδρος της Ένωσης Γυναικολόγων και Μαιευτήρων (όχι άλλη, τυχαία ειδικότητα) αναρωτιόταν αν με τις καινούργιες ορμονικές αγωγές οι γυναίκες πάρουν αέρα και αποφασίσουν να υποδουλώσουν τους άντρες, όπως έκαναν εκείνοι καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Μετά όμως καθησύχασε τους παρευρισκόμενους, λέγοντας πως η γυναίκα, μιας και θα καθορίζεται πάντα από τις ορμόνες, θα συνεχίσει να είναι η ίδια γλυκιά και ευγενική νοικοκυρά.
Ευτυχώς έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε και έχουν αλλάξει οι αντιλήψεις.
Ή μήπως όχι;
Πες τα, πες τα! Ούτε εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε πώς είναι να είσαι άντρας, και έτσι, ούτε και οι άντρες μπορούν να νιώσουν τις δυσκολίες του να είσαι γυναίκα. Ας αφήσουμε τις ορμόνες μας στην ησυχία τους κι ας σεβαστούμε τις δυσκολίες που μπορεί να περνάει κάποιος, ακόμα κι αν δεν τις ξέρουμε..
Το κακό είναι ότι ούτε οι γυναίκες πολλές φορές μπορούν να αντιληφθούν πως είναι το να είσαι γυναίκα.
Η ύπαρξη μισαλλοδοξίας (γιατί υπάρχει, κακά τα ψέματα) είναι απόδειξη της ανυπαρξίας κατανόησης (κάτσε να το κάνω screenshot, να με θαυμάζω…)
Food for thought πάραυτα 🤔