Γρανίτα στη βροχή

Έχεις φάει ποτέ γρανίτα στη βροχή; Έχεις νιώσει να παγώνουν οι γευστικοί σου κάλυκες ένας ένας όσο μυρίζεις το νοτισμένο χώμα; Έχεις ακούσει το τραγούδι της ψιχάλας συνοδευόμενο από τον ρυθμικό ήχο που κάνει το στόμα σου όσο ρουφάει το χρωματιστό αυτό, μυρωδάτο παγάκι; Έχεις αγναντέψει την απέραντη γκριζάδα του ουρανού και ακουμπήσει κατόπιν το βλέμμα σου πάνω στην έντονα ροζ ή κίτρινη μικρή μάζα καρφωμένη σε ξυλάκι ανάμεσα στα δάχτυλά σου;

Ανάτρεξε λίγο πίσω στα παιδικά σου χρόνια. Τότε που δεν σε ένοιαζε αν θα πάγωνε η γλώσσα ή ο λαιμός σου, που είτε είχε ήλιο είτε έβρεχε, η δίψα σου για ζωή ήταν ίδια. Που ξαμολιόσουν με μια μπάλα και ήταν ό,τι χρειαζόσουν μέχρι το βράδυ που θα σε μάζευε η μάνα σου. Που έβλεπες δέντρο και θα ορκιζόσουν ότι σε καλεί να το σκαρφαλώσεις.

Αυτά θυμόμουν την Δευτέρα που μας πέρασε όσο κοιτούσα τη βροχή κρατώντας ένα ξυλάκι γρανίτας στο χέρι. Είχα βγει στο μπαλκόνι για να συντονίσω τη δροσιά της γρανίτας με τη φρεσκάδα που φέρνει η βροχή του καλοκαιριού.

Θα μου πεις, ωραία όλα αυτά κοπελιά, αλλά τι το κάνεις θέμα; Μια γρανίτα έφαγες.

Ναι, αλλά ήταν φτιαγμένη απ’ τα χεράκια μου!

Και θα μου ξαναπείς, σιγά, πόσο δύσκολο είναι να φτιάξει κανείς γρανίτα;

Και θα απαντήσω, “Ακριβώς”! Αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Είναι πανεύκολο. Γι’ αυτό και σήμερα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου τη συνταγή.

Εεεεε, συνταγή είπα;

Να μοιραστώ τη συνταγή;

Καλό. 🤣

Είμαι το πλέον αναρμόδιο άτομο να σου μιλήσει για ποσότητες, αναλογίες κλπ. Ειδικά στα φαγητά. Αλλά ακόμα και στα γλυκά, που υποτίθεται πρέπει να τηρείς με θρησκευτική ευλάβεια τις αναλογίες (και που δεν φτιάχνω γενικά, αλλά λέμε τώρα), κάνω τα δικά μου όπου με παίρνει.

Οπότε καταλαβαίνεις τι έκανα εδώ ε;

Μια που βρήκα κάτι σαν συνταγή στο Internet, μια που την έχασα και άλλη μια που τελικά αυτοσχεδίασα, προσθέτοντας ή αφαιρώντας πράγματα.

Αν πρέπει λοιπόν να βάλω ένα πλαίσιο σε όλο αυτό μαζεύοντας το κάπως, καλό είναι να ξέρεις  τα υλικά (έστω!) που χρησιμοποίησα για 4 γρανίτες:

• Καρπούζι
• Ροδάκινα ή γιαρμάδες
• Μέλι
• Χυμό λεμονιού
• Δυόσμο (για ντεκόρ, μυρωδιά και γιατί όχι, γεύση)

Αυτά. Απλά; Για να μην αναφέρω και υγιεινά. Γιατί, ΟΚ, από τα παγωτά του εμπορίου λες, η γρανίτα είναι η πιο αθώα, ας επιλέξω αυτή για το παιδί μου. Αν την έφτιαχνες όμως μόνη σου και την κράταγες στην κατάψυξη for a rainy day (το’ πιασες έτσι;) δεν θα ήταν καλύτερα;

Σημείωση: για σένα που δεν έχεις παιδιά ή που δεν σε πολυενδιαφέρει η γρανίτα βρ’ αδερφέ, σου έχω έκπληξη στο τέλος. Keep on reading!

Τώρα, για τις αναλογίες ακολούθησα τους δύο χρυσούς μου κανόνες:

1. “Με το μάτι”
2. “Δοκιμάζω-προσθέτω”

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ξεκινάς κόβοντας το καρπούζι και τα ροδάκινα. Για το καρπούζι, πιο εύκολο είναι να διαλέξεις κομμάτια κοντά στην καρδιά αν δεν θέλεις να περάσεις ολόκληρο το απόγευμά σου μπροστά στο νεροχύτη βγάζοντας κουκούτσια. Όσον αφορά τα ροδάκινα ή τους γιαρμάδες (ή τα νεκταρίνια, ό,τι έχεις βάζεις), εγώ έβγαλα τη φλούδα, αλλά την επόμενη φορά θα δοκιμάσω να την αφήσω.

Αφού τα κόψεις λοιπόν κομματάκια, μικρά κατά προτίμηση, τα βάζεις σε 2 διαφορετικά πλαστικά σακουλάκια και μετά κατάψυξη.

Ωραίααααα. Αλλά ρε Ηλέκτρα, δε μου λες, πόσες φέτες καρπούζι ή πόσα ροδάκινα να κόψω;

Ουφ, θα σου πω if I must. Δυσκολεύομαι βέβαια, με βλέπεις.

Ακολουθώντας λοιπόν τον χρυσό κανόνα Νο1, με το μάτι, έκοψα την καρδιά ενός μικρού καρπουζιού και ό,τι δεν είχε κουκούτσια. Δηλαδή σε φέτες, να ήταν ας πούμε 3; Ροδάκινα, ή στην περίπτωση μου γιαρμάδες, χρησιμοποίησα 4. Σκέψου βέβαια ότι με αυτές τις ποσότητες ήθελα να φτιάξω 4 γρανίτες και να μου μείνουν φρούτα για την έκπληξη, wink wink, keep on reading!

Όταν παγώσουν τα φρούτα τα βγάζεις από την κατάψυξη, ψάχνεις το καλό σου μπλέντερ, συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις ούτε καν κακό, βγάζεις την ταπεινή ράβδο που είχες αγοράσει για να λιώνεις τα φαγητά του μωρού και αρχίζεις να ρίχνεις μέσα στο δοχείο λίγα λίγα τα κομμάτια που θέλεις να λιώσεις.

Προσοχή: όπως αναφέρω κι εδώ, αν δεν ακολουθήσεις ακριβώς τα βήματα που σου περιέγραψα, η συνταγή δεν θα πετύχει!

Πρώτα καταπιάστηκα με τους γιαρμάδες, λιώνοντας τους λίγο, προσθέτοντας το μέλι και το χυμό λεμόνι και συνεχίζοντας μετά μέχρι να πολτοποιηθούν εντελώς. Από μέλι, έβαλα 1 κουταλιά του γλυκού, προσθέτοντας μετά άλλη μισή, και από λεμόνι έβαλα 1 (κουταλιά του γλυκού, that is).

Ποιον κανόνα πιστεύεις ότι εφάρμοσα εδώ; Well done! Τον κανόνα Νο2 φυσικά, δοκιμάζω-προσθέτω.

Ακολούθησα την ίδια τακτική και με το καρπούζι, βάζοντας όμως λιγότερο μέλι.

Πρόσθεσα μερικά φύλλα δυόσμου στις φόρμες, έριξα τον πουρέ καρπουζιού και γιαρμά και έβαλα από πάνω λίγο δυόσμο ακόμα. Τα άφησα κατάψυξη μέχρι να παγώσουν καλά και voilà!

Η ώρα της έκπληξης τώρα.

Το σορμπέ που περισσεύει το στρώνεις σε αλουμινόχαρτο ή μεμβράνη ή αντικολλητικό χαρτί και το βάζεις κι αυτό στην κατάψυξη. Όταν θελήσεις έχεις μια υπέροχη βάση για το καλοκαιρινό cocktail σου, προσθέτοντας το αλκοόλ της αρεσκείας σου.

Memo note: την επόμενη φορά θα δοκιμάσω να τους περάσω πρώτα με τη ράβδο πριν τους βάλω στο ποτήρι.

Αποτελέσματα crash test:

Η γρανίτα από γιαρμά ήταν σαφώς πιο μυρωδάτη, πιο γευστική. Άρεσε περισσότερο στους ενήλικες της οικογένειας. Τον μικρό τον κέρδισε η γρανίτα καρπούζι, που ήταν λίγο φλατ για τα γούστα μου. Αν όμως δεν αφαιρέσεις τον δυόσμο που έχεις βάλει ντεκόρ, απογειώνεται γευστικά.

Όσο για τα cocktail, πιο καλό βγήκε αυτό που συνδύαζε και τα δύο φρούτα.

Enjoy!