Μετά το προηγούμενό μου ποστ, με το οποίο είμαι σίγουρη πως σε έριξα κομματάκι, είπα να αλαφρύνω λιγάκι την ατμόσφαιρα. Και τι πιο ανεβαστικό από φωτογραφίες μωρού ε;
Πάρε δύο για αρχή.
Εδώ θα σου κάνω λοιπόν ένα απντεϊτ με τα τελευταία μου νέα, έτσι γιατί σου έχουν λείψει αυτά από μένα, το ξέρω.
Όπως ίσως γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος (fans, the press etc), μετά τα μέσα Ιούνη ήρθε στον κόσμο ο τρίτος άντρας αυτής εδώ της οικογένειας, στην οποία βεβαίως δεν ξέρω ακόμα κατά πόσο θα συνεχίσω να μετέχω, με τόση αντρίλα που ζέχνει πλέον. Ο καιρός και τα ψυχοφάρμακα θα δείξουν.
Ο τοκετός αυτός καθαυτός πήγε καλύτερα απ’ τον πρώτο. Ήμουν βλέπεις καλύτερα προετοιμασμένη αυτή τη φορά, διότι την ημέρα που με έπιασαν οι πόνοι και φύγαμε απ’ το σπίτι για το Ρέα όπου και γέννησα, περάσαμε πρώτα από Καλλιθέα να αφήσουμε τον Ορφέα στους δικούς μου και να κάνουμε στάση στον Μήτσο να πάρω λουκανικόπιτα (ή λουκανόπιτα; Πάντα το’ χα απορία…) και φυσικά μπουγάτσα. Όποιος έχει φάει μπουγάτσα Μήτσου με νιώθει, όποιος δεν έχει φάει να τρέξει! For real όμως!
Ο μπεμπές που λες γεννήθηκε δίδυμος. Τι να πω. Κανείς δεν είναι τέλειος. Είδαμε βέβαια κι απ’ τον αδερφό του, που είναι ιχθύς. Ο τελευταίος νομίζω έχει όλα τα άλλα ζώδια μέσα του πέρα από ιχθύ. Αλλά κι ο άλλος, δίδυμος;
Καλή δύναμη μας εύχομαι…
Οι πρώτες μέρες στο μαιευτήριο και εκτός ήταν κομματάκι δύσκολες. Επίπονος και αιματηρός θηλασμός (😱 I know, right?), ίωση που κόλλησε ο μπεμπές ΣΤΟ μαιευτήριο και η οποία τον έκανε να δυσκολεύεται να αναπνεύσει για 20 μέρες (😱), καθώς και στρεπτόκοκκος που κόλλησε (για 3η συνεχόμενη φορά μέσα σε 1 ½ μήνα) ο Ορφέας στο νηπιαγωγείο, όλα αυτά ΦΥΣΙΚΑ σε παράλληλη εξέλιξη.
Και μετά ήρθαν οι κολικοί. Και οι παλινδρομήσεις. Και εδώ και κάνα μήνα η ενόχληση στα ούλα από δόντια που βιάζονται να βγουν.
Για να μη μιλήσω για το ότι μας κάηκε η τηλεόραση προσφάτως. Και αποφάσισε ΚΑΙ ο καναπές να ξεχαρβαλωθεί. Το σαλόνι μας επαναστατεί για κάποιο λόγο.
Κατά τ’ άλλα (επανέρχομαι), το ψυχουλάκι μας είναι τόσο γλυκόοοοο! 😍Είναι γενικά πολύ χαμογελαστός (όταν δεν κλαίει ως απόρροια όλων των παραπάνω), κάνει χαρούλες όταν μας βλέπει και μόλις του μιλήσεις λίγο αρχίζει κι αυτός τα μπούρου μπούρου. Και πολύ μάλιστα. Έχει γούστο να γίνει κι αυτός γλωσσού σαν τον αδερφό του. Ζήτω που καήκαμε!
Η πρώτη ερώτηση που μας κάνουν όλοι όσοι μας βλέπουν είναι πώς έχει πάρει την όλη κατάσταση ο Ορφέας. Αυτό που απαντώ είναι ότι για Ορφέας καλά το έχει πάρει μέχρι στιγμής. Μη σου πω ότι δεν περιμέναμε κιόλας αυτές τις αντιδράσεις. Όλο το καλοκαίρι ζητούσε να τον αγκαλιάσει, να τον χαϊδέψει, να τον φιλήσει, να τον ταΐσει, καλά μη φανταστείς συνέχεια, μόνο όποτε τον βόλευε, δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει κλπ. Αλλά ακόμα κι έτσι, τέλεια! Επίσης ο μπεμπές δεν τις έχει φάει ακόμα. Εντάξει, μόνο ένα μαξιλάρι στη μάπα. Τέλεια*2!
Η εξήγηση που δίνω εγώ για όλα αυτά είναι λίγο πεζή και αντιρομαντική. Πιστεύω πως μέχρι στιγμής, και λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας που έχουν (πάνω από 6 χρόνια) δεν τον βλέπει ακόμα ανταγωνιστικά. Γι’ αυτόν είναι κάτι σαν έπιπλο ένα πράγμα:
“Τι ωραίο ριχτάρι που έχει ο καναπές μαμά! Α, καλέ, να κι ο μπεμπές πάνω του…”
Μόλις αρχίσει να διεκδικεί κι ο μικρός πράγματα έχει να πέσει πολύ γέλιο. Τι λέω; Κλάμα βασικά.
Η δεύτερη κατά σειρά προτιμήσεως ερώτηση που μας κάνουν είναι αν έχουμε σκεφτεί όνομα.
Όταν τους λέω “Ελπίδα”, οι λιγότερο κοντινοί με κοιτούν με βλέμμα συμπόνοιας, τύπου “η γέννα της άφησε κουσούρια γαμώτο”. Οι κοντινοί-κοντινοί δείχνουν κατανόηση. Βλέπεις ξέρουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει ο τυφώνας “Ορφέας”. Τι έχουμε τραβήξει και τι τραβάμε όλα αυτά τα χρόνια μεγαλώνοντας τον Αρχηγό των Ταλιμπάν. Αλλά αυτό είναι υλικό για άλλο ποστ. Οπότε όταν λέω ότι αυτό το ψυχουλάκι που τρύπωσε πονηρά σε τούτη δω την οικογένεια είναι η ελπίδα μας, το εννοώ.
Το απντεϊτ θα συνεχιστεί μετά από μία ακόμη φωτό που μοσχοβολά μωρουδίλα.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι αράδες:
- Η ώρα είναι 12:46 το βράδυ (ή το πρωί, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί), γι’ αυτό και μπορώ και γράφω. Αν ήταν το μεσημέρι δεν θα έγραφα, γιατί απλά ο μπεμπές, ειδικά τον τελευταίο μήνα, ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ (και δεν ηρεμεί γενικά) μέσα στη μέρα. Δηλαδή, άντε να κοιμηθεί 1 ώρα. Συνολικά. Τράτζικ.
(οι φωτό που κοιμάται είναι πολύτιμες για την ψυχική μου ισορροπία, καταλαβαίνεις…)
- Ο εν λόγω μπεμπές, που αυτή τη στιγμή παίρνει έναν υπνάκο επιτέλους γαλήνια δίπλα μου στον καναπέ, πέρδεται #σα_να_μην_υπάρχει_αύριο. Και όταν το κάνει ξυπνάει απ’ το γαλήνιο ύπνο του τρομαγμένος. Όχι, δεν κατάλαβες, μιλάμε για ντεσιμπέλ βάλε-τάπα-στον-παππού! Καλό βέβαια αυτό, γιατί ηρεμεί ο καημενούλης! Οι υπόλοιποι μετράμε τα δόντια που μας πέφτουν από την μπόχα και την τρομάρα…
- Επίσης ο συγκεκριμένος μπεμπές είναι και τρελός χέστης. Το πρώτο δίμηνο έτρωγε και έχεζε πάλι #σα_να_μην_υπάρχει_αύριο. Αφού στην αρχή έπαιρνε μισό κιλό/ΕΒΔΟΜΑΔΑ! Τώρα έχει ομαλοποιηθεί κάπως η κατάσταση, υπάρχουν όμως μέρες που σε κάθε γεύμα μπορεί να χρειαστεί να του αλλάξω φορμάκι. Και φόρμα δική μου γιατί με χέζει πατόκορφα.
- Όταν δεν χέζεται, κατουράει, guess what, #σα_να_μην_υπάρχει_αύριο (ήταν η τελευταία φορά, I promise). Ως κλασικός άντρας, έχει τύχει να κατουρήσει όσο παλεύω να αλλάξω πάνα, τα τσίσα να πάνε στα χείλη του και να τα γλύψει πριν προλάβω να πω “μωρομάντηλο”. #ewwww.
- Το γλυκό γλυκό γλυκό κατά τ’ άλλα ταλιμπανόπαιδό μας, ο Ορφέας, έχει ξεκινήσει στο μεγάλο σχολείο! Ουάου, ουάου και ουάου. Είναι πρωτάκι! Και παρ’ όλους τους φόβους που είχα στην αρχή, τα πάει πολύ καλά σε όλους τους τομείς. Κι όταν λέω φόβους, δε μιλάω για φόβους προσαρμογής, διαβάσματος κλπ. Φοβόμουν ότι με το που θα πάει Πρώτη, θα ιδρύσει συμμορία, θα γίνει αρχηγός της Μαφίας και άλλα τέτοια φυσιολογικά που μπορεί να περνούν απ΄ το μυαλό μιας μάνας πρωτακίου. Μάλλον πήραν αναβολή για του χρόνου αυτά…
- Ο μόνος υγιής οργανισμός μέσα στην οικογένεια as we speak είναι ο Νίκος. Και δεν εννοώ πνευματικά και ψυχολογικά, γιατί έχει κι αυτός τα θέματά του. Οι υπόλοιποι είμαστε με μικρόβια, ιώσεις, αντιβιώσεις. Διαφορετικά/ές, έτσι, για ποικιλία. Γι’ αυτό και τη μάσκα που με βλέπεις να μοστράρω στα σόσιαλ κοντεύω να την καθιερώσω σαν Autumn/Winter ’18-‘19 fashion trend.
- Εγώ θηλάζω σχεδόν αποκλειστικά. Που σημαίνει βυζί on demand μέρα-νύχτα, συν μια φορά το βράδυ συμπλήρωμα με μπιμπερό γιατί δεν του φτάνει το δικό μου. Για ένα διάστημα έβγαζα με θήλαστρο και έδινα και ξένο, αλλά τελικά κατάφερα, μετά από αρκετή προσπάθεια, να τον ταΐζω από μένα κατευθείαν. Όχι ότι είναι αυτοσκοπός για μένα ο θηλασμός, αλλά μου βγήκε τελικά, οπότε συνεχίζω όσο αντέχω.
- Έχω ήδη χάσει τα 12 απ’ τα 13 κιλά της εγκυμοσύνης μέσα στις πρώτες 20 μέρες από τη γέννα (😮), που και για μένα ήταν έκπληξη, μη νομίζεις, αλλά στην πορεία πρέπει να πήρα πάλι 1-2 κιλά. Αυτό που λένε ότι με τον θηλασμό χάνεις, τι φάση; Εγώ γιατί παίρνω; Νομίζω πως ευθύνεται η όρεξη για υδατάνθρακες που έχω. Και για γλυκά. Γαμώτο!
Υ.Γ. 1: ΟΚ ΟΚ, πλάκα έκανα για το Ελπίδα. Φυσικά και δε θα τον βγάλουμε έτσι. Όπως όμως και να τον πούμε, μιας και τασσόμεθα με τους αναποφάσιστους ακόμα, εσύ μπορείς να μου εύχεσαι κάθε χρόνο και στης Σοφίας-Αγάπης-Πίστης-Ελπίδας. Ευχαριστώ προκαταβολικά.
Υ.Γ. 2: Α, να σου κάνω και απντέιτ για τα εργασιακά του Νίκου. Βρήκε δουλειά τελικά. Για ένα 6μηνο όμως μόνο, άντε ίσως λίγο παραπάνω. Μην κακομαθαίνουμε. Οπότε ετοιμάσου του χρόνου το καλοκαίρι να ξανακούσεις κλάψα.
Μέχρι τότε,
Καλή 28η people!
14 Comments
Τι να πρωτοπώ! Λοιπόν, καταρχάς να σας ζήσει το μπεμπάκι σας! Τόσο υπέροχες οι φωτογραφίες που έχεις βγάλει…. και έρχεσαι να μας αποτελειώσεις με την τελευταία με εσένα να-μη-αντέχεις-αλλο! Λίγο η μπόχα, λίγο το βυζί έξω όλη την ώρα πόσο να αντέξει και αυτή η μάνα! Να είσαι καλά γιατί ξύπνησα και κάπως το πρωί και μου έφτιαξες το κέφι! Μπράβο και για την δουλειά, μου έλυσες την απορία για το αν υπάρχουν δουλειές! χεχε!
Πολύ χαίρομαι που σου έφτιαξα λίγο το κέφι Κάλη!
Πολλά φιλιά!
💗
Καταρχήν να σας ζήσει ο μπέμπης! Είναι απίστευτη φάτσα, να τον τσιμπάς όλη μέρα!
Γέλασα πολύ, όπως με όλα σου τα κείμενα! Το κάνεις να φαίνεται αστείο, παρόλο που είμαι σίγουρη ότι είναι πολύ δύσκολο, ειδικά με δύο παιδιά. Εύχομαι να είναι γερός, το ίδιο κι ο Ορφέας, και εσείς όλοι μαζί να περνάτε καλά, να απολαμβάνετε τις στιγμές, και να μεγαλώνετε…γερά παιδιά!
Φιλιά!
Άλκηστη
Αλκηστάκο, πρέπει να το κάνω να φαίνεται αστείο και εύκολο γιατί αλλιώς εσείς που δεν έχετε ακόμη παιδιά, δεν θα κάνετε ποτέ!
😂
Πρόκειται για συνομωσία, όπως καταλαβαίνεις…
😝
Σου εύχομαι ολόψυχα να χαίρεσαι τα παιδάκια σου. Σε καταλαβαίνω απόλυτα, καθώς και εγώ έχει σχεδόν 3 μήνες που γέννησα την δεύτερη κόρη μου και ακόμα τρέχω.. και θα τρέχω για πολύ ακόμα!!
Καλό κουράγιο σε όλες μας!!
Γειά σου Διαμάντω!
Σ’ ευχαριστώ που έκανες μια στάση κι από δω!
Αγωνιστικοί χαιρετισμοί και καλή δύναμη μωρομάνα!
Ξεκίνησα να διαβάζω τον μονόλογο…στην 1η παράγραφο το μωρό κλαψουρίζει κ πάω για την πιπίλα.Στην 2η παράγραφο το μωρό κλαψουρίζει κ ξαναπάω για την πιπίλα.Στην 3η παράγραφο ο Μάριος μετά από ένα πιάτο μακαρόνια ζητάει ψωμί με μαγιονέζα τυρί κ γαλοπούλα (είναι κ μερακλής).Στην 4η παράγραφο μαζεύω το τραπέζι.Στην 5η παράγραφο πάω να σκεπάσω το μωρό το οποίο από το πολύ κούνημα κοντεύει να βγάλει κ το φορμάκι του.Στην 6η παράγραφο…κάποια στιγμή κατάφερα να ολοκληρώσω το διάβασμα 👏👍👌παίρνω θάρρος γιατί περνάμε τα ίδια…εκτός από τις ιώσεις!Σε όλες τις υγιείς μαμάδες υπομονή κ χαμόγελο!Ποτέ δε θα τελειώσει η δουλειά μας άλλωστε!
Αχαχα! Σε καταλαβαίνω τόσο Λιάνα, νομίζω φαίνεται και από το πόσο μου παίρνει να απαντήσω… 😝
Κρατάω το ότι τελικά κατάφερες να ολοκληρώσεις κάτι (εν προκειμένω, το ποστ).
Είναι ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟ χαχαχα!
Δε μπορώ, κάθε φορά κρατάω την κοιλιά μου από το γέλιο!! Πρέπει να κάνεις αίτηση σε περιοδικά να αρθρογραφείς, αλήθεια!
Αχ, χαραμίζομαι Χρυσή μου, τα λέω αλλά με αγνοούν…
Φτάνει που σου (σας) φτιάχνω τη διάθεση!
🤗😘
Όμορφες φωτογραφίες και εύχομαι να έχετε κι άλλες πολλές! Σε πολλά μπορώ να σου πω ότι ταυτίστηκα και σε άλλα γέλασα πολύ!! Κουράγιο μανούλα!
Κουράγιο και σε σένα γλυκό κορίτσι!
Και είπαμε, σε κλείνω από τώρα για τις προσκλήσεις τις βάπτισης! 😉
Πόσο μα πόσο γλύκας είναι το διδυμάκι σου!!!😍 Και ο μεγάλος σου είναι κούκλος! Να τα χαίρεσαι και τα δύο και τον μεγάλο της οικογένειας και σου στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς!
Τελικά όλες περάσαμε από αρρώστιες και ξεχαρβαλώματα σπιτιού, ταυτόχρονα,, όταν αποκτήσαμε το δεύτερο πιτσίνι! Δεν ήξερα ότι ήταν κανόνας!
Σ’ευχαριστώ πολύ φουντουκο-Έφη μου!
Είναι επειδή όλα τα εύκολα πρέπει να έρθουν μαζί μάλλον! 😊
Να μας ζήσουν τα μπουμπούκια!